Bijzondere bijstand: woonkostentoeslag

Wanneer een gezin niet kan rondkomen van het inkomen kan bijzondere bijstand in de vorm van woonkostentoeslag worden aangevraagd. In een zaak bij de Centrale Raad van Beroep was deze kwestie aan de orde omdat de gemeente een nieuwe aanvraag bijzondere bijstand had afgewezen met een beroep op het niet hebben van een geldige verblijfsvergunning van de de partner van aanvrager. In eerste instantie had de gemeente de bijzondere bijstand voor zes maanden verleend omdat de appellant geen huurtoeslag kreeg. Bij toekenning had de gemeente opgemerkt dat verlenging van bijzondere bijstand na zes maanden slechts in uitzonderlijk situaties kan worden verkregen.

De twee aanvraag (verlenging) voor bijzondere bijstand werd afgewezen. Indien op grond van een bewuste keuze van de wetgever de huurtoeslag niet aan appellant wordt toegekend omdat zijn partner niet rechtmatig in Nederland woont, wordt voor de woonkosten ook geen bijzondere bijstand verleend. Appellant voert onder andere aan dat zijn kinderen lijden onder de slechte financiële situatie in het gezin en doet een beroep op het Internationaal verdrag inzake de rechten van het kind.

De Raad merkt op dat geen beroep op bijstand bestaat indien aan andere passende en toereikende voorziening bestaat. Het gaat dan om huurtoeslag. Deze voorziening acht de Raad passend, waardoor bijzondere bijstand niet kan worden verleend. Vervolgens is aan de orde of sprake is van een zeer dringende reden. Appellante heeft hier een beroep op gedaan. De Raad merkt op dat van een acute noodsituatie sprake is indien een situatie van levensbedreigende aard zich voordoet of blijvend ernstig psychisch of lichamelijk letsel of invaliditeit tot gevolg kan hebben. Daarvan is volgens de Raad geen sprake. Ook het beroep op voornoemd verdrag gaat niet op omdat dit niet kan worden aangemerkt als een ieder verbindende bepaling als bedoeld in de Grondwet. De bijzondere bijstand was volgens de Raad daarom terecht niet toegekend.