Sociaal zekerheidsrecht: bijzondere bijstand voor kosten rechtsbijstand

Bijzondere bijstand kan worden aangevraagd voor de kosten van de eigen bijdrage voor rechtsbijstand. De gemeente had deze bijzondere bijstand niet verleend met een beroep op een drempelbedrag. Naar aanleiding daarvan had appellant een bezwaarprocedure bij de gemeente doorlopen en omdat de gemeente het ingenomen standpunt heeft gehandhaafd, heeft appellante de zaak aan de rechtbank voorgelegd. Omdat de rechtbank het oordeel van de gemeente volgde, is hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep ingesteld.  De Centrale Raad voor Beroep heeft in deze zaak de volgende overwegingen gegeven.

Een alleenstaande of een gezin heeft recht op bijzondere bijstand in het geval de alleenstaande of het gezin niet beschikt over middelen om te voorzien in de uit bijzondere omstandigheden voortvloeiende kosten van het bestaan. De gemeente kan de bijzondere bijstand weigeren indien binnen een periode van twaalf maanden het drempelbedrag niet wordt overschreden.

Volgens vaste rechtspraak kan de eigen bijdrage onder bepaalde omstandigheden tot de bijzondere noodzakelijke kosten worden berekend. In het geval rechtsbijstand wordt verleend op grond van een toevoeging (gefinancierde rechtsbijstand) kan de noodzaak tot het verlenen van rechtshulp worden aangenomen. Hieruit volgt dat voor de eigen bijdrage bijzondere bijstand kan worden verleend.

De Raad heeft vervolgens overwogen dat de gemeente terecht een drempelbedrag per jaar hanteert. Vervolgens heeft de Raad vastgesteld dat het maximale drempelbedrag niet was overschreden. Zolang dit niet gebeurt maakt het voor de toepassing van deze bevoegdheid geen verschil of het maximale drempelbedrag wordt bereikt bij toewijzing van één aanvraag dan wel bij toewijzing van meerdere aanvragen.

Ook is niet van belang dat de drempelbedragen per gemeente verschillend zijn omdat volgens vaste jurisprudentie de wet voorziet in gedecentraliseerde uitvoering. De mogelijkheid van verschillende uitvoering per gemeente is daarmee een gegeven. Zodoende is er geen sprake van een landelijke ongelijke behandeling per gelijke gevallen.